Fudbalski klub Radnički iz Niša osnovan je 24. aprila 1923. godine, kada postaje član Loptačkog podsaveza i počinje da igra svoje prve utakmice.
Od sezone 1925/26 klub je nastupao u okviru fudbalske lige Moravske župe. U periodu šestojanuarske diktature 1929.godine klub je nekoliko godina bio ugašen, kao i u periodu Drugog svetskog rata. Nakon obnove kluba 1945. godine, klub je ušao u period stalnog uspona. U sezoni 1961/62 Radnički Niš se plasirao u Prvu saveznu ligu nakon čega je postao standardni prvoligaš i povremeno uspešan predstavnik Jugoslavije u evropskim kupovima. Radnički je 1975. godine postao pobednik Balkanskog kupa, a u finalu tog takmičenja učestvovao je i 1989. godine. Najznačajniji rezultati na inostranoj sceni su vezani za učešća u UEFA kupu i najbolji rezultat, polufinale, ostvaren je 1982. godine. Period nakon raspada Jugoslavije bio je težak period i za Radnički, a klub je više puta stizao i do trećeg ranga takmičenja. Radnički je ponovni član elitnog ranga od sezone 2012/13, po prvi put nakon sezone 2002/03. U sezoni 2017/18 uspeo je da osvoji 3. mesto u šampionatu Srbije i tako obezbedi plasman u kvalifikacije za Ligu Evrope. Već naredne sezone 2018/19 po prvi put u klupskoj istoriji šampionat završava na 2. mestu, a u Kupu Srbije stiže do polufinala.
Boje kluba su crvena, bela i plava, a na grbu kluba nalazi se simbol grada Niša, kapija gradske Tvrđave.
Radnički svoje utakmice igra na Gradskom stadionu Čair, koji ima kapacitet od 18.151 mesta za sedenje.
Zbog lepršave i atraktivne igre u međunarodnim takmičenjima dobija nadimak koji ga i danas krasi – Real sa Nišave. Navijači kluba, “Meraklije”, zvanično postoje od 1989. godine, a okupljaju se na južnoj tribini stadiona.
RAĐANJE KLUBA
1923-1933
Malo koji klub deli život svojih navijača i sugrađana kao „Radnički“. Osnovan 24. aprila 1923. godine pod okriljem i iz delovanja opozicione Komunističke partije, koja je u Nišu, radničkom gradu, bila na vlasti od 1920. godine. Te godine, osnovan je FK „Iskra“ koji će potom menjati ime u „Proleter“ i konačno „Radnički“. Predsednik kluba bio je Miloš Marković, a među osnivačima i igračima bili su i Josip Kolumbo i Stanko Paunović. Klub je svojom požrtvovanom borbom za ulazak u Moravsku fudbalsku župu, zadobio simpatije i naklonost celog grada, a kako bi izborio materijalnu sigurnost i mogućnost da nastupa u višem rangu takmičenja, „Radnički“ je dobijao pomoć građana, a pre svih Kulturno umetničkog društva „Abrašević“ koje je 1924. godine priredilo humanitarnu zabavu kojom su obezbeđena sredstva za funkcionisanje kluba. U tim godinama, klub, njegovi igrači, čak i navijači, prolazili su kroz represiju policije i vlasti, kojoj su naziv kluba, boja njegovih dresova, kao i petokraka na grbu kluba, predstavljali političku pretnju.
Popularnost kluba je, ipak rasla, i tu niko, pa ni represija vlasti, nije mogao ništa. „Radnički“ je u svojoj prvoj sezoni, 1924/1925. osvojio prvo mesto u takmičenju Moravske fudbalske župe. Ovaj uspeh, klub će ponoviti u sezoni 1927/1928. Valja istaći, da je u okviru Sport Kluba „Radnički“ 1925. godine, sa svojim delovanjem otpočela sekcija u ženskoj hazeni (velikom rukometu), preteči današnjeg rukometa, sporta koji će se u sledećim decenijama razvijati i snažiti u Nišu i koji će do danas ostati jedan od najznačajnijih i najuspešnijih sportova u našem gradu. Uvođenje šestojanuarske diktature 1929. godine, dovelo je do političke zabrane rada Sport Kluba „Radnički“.
KLUB ZA VREME RATA
1933-1943
Suočen sa zabranom, „Radnički“ ne odustaje. U narednim godinama, klub će nastaviti sa delovanjem pod imenom „Građanski“ i ostvariti najveći uspeh od osnivanja kluba – učešćem u državnom prvenstvu u sezoni 1935/36, gde su u prvom kolu eliminisani u dvomeču od Građanskog iz Skoplja (2:1 i 0:4). Nakon odigranog jesenjeg dela prvenstva 1941. godine u društvu najjačih niških klubova, ne nastavlja se prolećni deo šampionata. U tada već ratnim uslovima, klub ponovo prestaje sa radom februara 1942. godine. Igrači, kao i rukovodstvo „Radničkog“ priključili su se partizanskom pokretu.
POSLERATNI PERIOD
1943-1953
Rat je ostavio teške posledice na SK Radnički. Mnogi članovi kluba izgubili su živote ili bili zarobljeni. Nekoliko meseci nakon oslobođenja Niša 14. oktobra 1944. godine, potpisan je dokument kojim se nastavlja kontinuitet kluba iz 1923. i 1936. godine a ime kluba se menja sredinom iste godine, i umesto Sport kluba, u skladu sa novim društvenim tendencijama, „Radnički“ postaje Fiskulturno društvo. Ipak, već 1947. godine, uslediće novo gašenje kluba. Takozvano „klubaštvo“, odnosno velika popularnost dva gradska fudbalska kluba „Železničara“ i „Radničkog“, dovela su do oštrih kritika vrha Partije i sportskih radnika Srbije, pa su dva suparnička kluba fuzionisana u jedan, „14. Oktobar“. Iako je čitavu sezonu igrao u Prvoj jugoslovenskoj ligi, „14. Oktobar“ nije izdržao pritiske nezadovoljnih Nišlija koji su želeli povratak svojih ljubimaca, „Železničara“ i „Radničkog“. Klub je 1948. godine krenuo sa dna, iz Pete Zone NR Srbije. U tom periodu FK Radnički pruža sjajne partije i kao trećeligaš stiže čak do polufinala Kupa Jugoslavije 1952. godine.
ULAZAK U PRVU LIGU
1953-1963
Kao atraktivan rival, FK Radnički je od početka ’50-ih redovno bio domaćin u prijateljskim utakmicama ekipama iz inostranstva. U Nišu su gostovali Makabi, Grac, ASK Klagenfurt, a povodom zvaničnog otvaranja stadiona Čair, 28.septembra 1955. upriličen je meč sa ekipom Iraklisa. Svoje prve utakmice u inostranstvu FK Radnički je odigrao na turneji po Grčkoj ’55. (Aris, Iraklis i Doksa) i ’57. (Iraklis, Paok i Aris). Ozbiljan rad daje rezultate. U sezoni 1955/56. FK Radnički prvi put nastupa u drugom rangu takmičenja. Zanimljiv detalj iz 1957. je pripajanje Trgovačkog Radničkom koje je značajno doprinelo jačanju kluba. Pedesetih godina, Nišlije su imale svoje ljubimce među igračima „Radničkog“, pre svih Branislava Canića – Bepca, te braću, desno krilo Pavla Mičića – Pakija i levo krilo Petra Mičića – Pekija, zatim Živorada Stankovića – Kendu. 1960. godine, u klub je dovedeno veliko pojačanje, golman, čuveni Miodrag Knežević. Ovaj transfer je bio početak novog razdoblja u istoriji kluba. Svesni da se ne mogu takmičiti u pogledu regrutovanja i plaćanja igrača sa državnim klubovima, „Crvenom Zvezdom“ i „Partizanom“, „Radnički“ se opredelio za pomoć i saradnju sa klubovima Niškog fudbalskog podsaveza. Regrutujući mlade igrače iz Niša i južne Srbije, prosleđujući ih na „kaljenje“ u „manje“ klubove iz Niškog podsaveza, „Radnički“ je uspešno gradio bazu talentovanih fudbalera, i postao veliki klub. Svesni komercijalizacije fudbala koja je dolazila iz Beograda, rukovodstvo kluba je po prvi put napravilo upravni odbor sačinjen od rukovodilaca najznačajnijih lokalnih preduzeća. U upravnom odboru bili su direktori Elektrodistribucije, robnih kuća „Niš“, preduzeća „Otpad“ i mnogi drugi. Po osnivanju, Upravni odbor je postavio jasan cilj, ulazak „Radničkog“ u Prvu jugoslovensku ligu. To se i desilo već 1962. godine u dramatičnom dvomeču sa favorizovanim skopskim Vardarom, nakon jedanaesteraca FK Radnički postaje i prvoligaš. Najveći uspeh u istoriji kluba i nezapamćeno slavlje na ulicama Niša. Popularnost dovodi FK Radnički i na male ekrane. Prvi TV prenos sa Čaira realizovan je 2. decembra 1962. godine kada je FK Radnički ugostio FK Partizan.
NASTANAK REALA SA NIŠAVE
1963-1973
Ime „Real sa Nišave“, kao simbol snage niškog prvoligaša, pojavilo se prvi put na transparentu 14.aprila 1963. godine na utakmici FK Radnički – OFK Beograd. Ovo laskavo poređenje sa Real Madridom, započeto među 13 studenata, a kasnije i opšteprihvaćeno, najbolje pokazuje koliko je niška publika volela svoj klub, ali i cenila postignute rezultate. Kvalitetnim partijama FK Radnički dolazi do evropskih mečeva. Prvu takmičarsku utakmicu na međunarodnoj sceni „Real“ je odigrao u Balkanskom kupu 18. marta 1964. godine protiv Spartaka iz Plovdiva. Da se dobro snalazi u kup takmičenjima pokazuje 1970. godine kada dolaskom do polufinala nacionalnog kupa ponavlja uspeh iz 1952. godine. Ugled koji je klub uživao potvrđen je gostovanjem reprezentacije SSSR-a u Nišu marta 1965. godine kao i turnejom po Južnoj Americi 1969. godine. Ostaće upamćen i rekord iz 1969. godine kada je FK Radnički osvojio maksimalan broj bodova u prva četiri prvenstvena kola i to bez primljenog gola.
SLAVNI DANI KLUBA
1973-1983
Najuspešnija decenija u burnoj istoriji kluba. Nakon titule jesenjeg prvaka 1973. godine, na jesen 1975. godine FK Radnički osvaja i svoj prvi međunarodni trofej – Balkanski kup, pobedom u dvomeču sa Eskišehirsporom iz Turske. I pored toga što je ovo jedini međunarodni trofej koji je klub osvojio, i činjenice da je sasvim sigurno reč o velikom trofeju, za najznačajniji uspeh „Radničkog“ se uzima učešće u Kupu UEFA, i igranje polufinala ovog kupa u svojoj drugoj od ukupno tri sezone koliko je klub odigrao u ovom takmičenju. U sezoni 1979/80 najboljim plasmanom u domaćem šampionatu (osvojeno treće mesto), izboreno je prvo učešće u Kupu UEFA, gde klub svoju prvu utakmicu u ovom prestižnom takmičenju igra u Lincu 17. septembra 1980. godine protiv FK Lask. Nakon toga sledi utakmica sa FK Beroe iz Bugarske i osmina finala Kupa UEFA sa AZ Alkmarom. U svom drugom učešću u Kupu UEFA u sezoni 1981/82, pamtiće se velike utakmice „Reala sa Nišave“ sa Napolijem, Grashopersom, Fejnordom, Dandi junajtedom. Velika podrška i euforija koja je tih godina pratila FK Radnički u sezonama evropskih kupova kulminirala je 7. i 21. aprila 1982. godine kada je ekipa zaustavljena u polufinalnom dvomeču Kupa UEFA od strane nemačkog Hamburga. Sportske uspehe pratila je i infrastruktura, pa je tako FK Radnički 15. avgusta 1982. godine u meču protiv tuzlanske Slobode prvi put na Čairu igrao pod reflektorima.
DRUGA LIGA I NASTANAK MERAKLIJA
1983-1993
U svom trećem učešću u Kupu UEFA u sezoni 1983/84, FK Radnički igra utakmice protiv Sent Galena, Intera iz Bratislave i Hajduka iz Splita. Nakon dekade sjajnih igara i uspeha u svim takmičenjima u kojima je učestvovao, klub ulazi u turbulentan i težak period. Do tad nezamislivo, dogodilo se u sezoni 1984/85. FK Radnički je nakon 23 godine ispao iz Prve savezne lige. Da to nije prava slika, dokazuje povratkom u elitni rang već sledeće godine. Par godina kasnije, 1989. godine „Real sa Nišave“ igra i finale Balkanskog kupa. Starim stazama slave prvog tima nastavljaju i omladinci i kadeti koji titulama prvaka početkom devedesetih vraćaju optimizam. Da vere u omiljeni klub nikad nije ni nestalo pokazuju i Nišlije, koje nakon decenija bodrenja, novim snagama, 20. septembra 1989. godine osnivaju navijačku grupu Meraklije.
TEŽAK PERIOD ZA KLUB
1993-2003
Teška situacija u državi krajem XX veka ostavila je trag i na FK Radnički. Posustaje niška industrija koja je godinama pomagala klub. Nakon polufinala Kupa 1994. godine izostaju i rezultati. Klub tavori u prvoj ligi do 2001. godine kada ispada u niži rang na godinu dana. Svetla tačka ostaje fudbalska škola „Radničkog“ koja je od svog osnivanja 1963. godine dala veliki doprinos klubu ali i državnom timu. U sećanje na tragično nastradalog kapitena Ivana Krstića – Belog, fudbalska škola Radničkog je 14. oktobra 2000. godine ponela njegovo ime.
DIZANJE IZ PEPELA
2003-2013
U novim okolnostima FK Radnički je i dalje bez finansijske podrške. Rezultati osciliraju od prve do treće lige. Ona prava, navijačka podrška, ipak ne prestaje. Na proleće 2006. godine FK Radnički još jednom stiže do polufinala nacionalnog Kupa. Bolji dani dolaze i nakon 56 godina, početkom 2011. godine počinje se sa izgradnjom novog stadiona. Klub se konsoliduje i korak po korak, nakon 9 godina, vraća u Prvu ligu 2012. godine, gde u sezoni 2012/2013 osvaja 12. mesto. Na prvenstvenoj utakmici sa OFK Beogradom 27. aprila 2013. godine FK Radnički je na novom stadionu sa svojim vernim Meraklijama proslavio 90- ti rođendan. U sezoni 2013/2014 “Real sa Nišave” osvaja 6. mesto, što mu je bio najbolji plasman kluba u poslednjih 30 godina. Evropski snovi i nade u veliki „Radnički“ ponovo su probuđeni.
POVRATAK U EVROPU I ISTORIJSKA SEZONA
2013-2023
Niški fudbaleri 2016. i 2017. godine bivaju zaustavljeni na korak od sna. Nedostatak sreće sprečio je klub da već u te dve sezone izbori plasman na evropsku scenu, a 2017. je osvojeno peto mesto, što je bio najbolji rezultat u poslednje tri decenije. Dolazak novog rukovodstva, na čelu sa Ivicom Tončevom, na polovini te sezone podigao je standarde klube na najviši mogući nivo. Teška finansijska situacija je konsolidovana, ekipa je ojačana na svim nivoima, pa dobar rezultat nikako nije mogao da izostane.
Fudbalski klub Radnički se u sezoni 2018/2019 takmičio u Superligi Srbije, Kupu Srbije i kvalifikacijama za Ligu Evrope.
Radnički je u Superligi Srbije ostvario istorijski rezultat, pošto je prvenstvo završio na drugom mestu na tabeli i tako po prvi put od svog osnivanja stekao status vicešampiona države. Niški tim je u 37 odigranih mečeva ostvario 25 pobeda, deset remija i dva poraza, uz 71 dat gol i 30 primljenih pogodaka. Zbog pravila podele bodova koji važi u Superligi Srbije, Radnički je sezonu završio sa 48 bodova, ali u realnom računanju poena izabranici trenera Nenada Lalatovića osvojili su 85 bodova. Radnički je u toj sezoni imao i najboljeg strelca Superlige Nermina Haskića, koji je postigao 24 prvenstvena pogotka i tako dobio trofej ’’Slobodan Santrač’’. Radnički je na kraju sezone dobio i trofej ’’Fair play’’, koji je se dodeljuje na osnovu kriterijuma koje propisuje Pravilnik o fer-pleju Fudbalskog saveza Srbije, a prema ocenama delegata prisutnih na odigranim prvenstvenim mečevima. Uz sve to, trojica igrača Radničkog izabrani su u idelani tim Superlige Srbije za tu sezonu, a to su Nermin Haskić, Nikola Drinčić i Radovan Pankov.
U Kupu Srbije Radnički je stigao do polufinala u kojem je eliminisan od Partizana ukupnim rezultatom 2:1. Pre toga Nišlije su savladale Bežaniju sa 4:1, Budućnost iz Dobanovaca takođe sa 4:1 i Vojvodinu sa 2:1.
U kvalifikacijama za Ligu Evrope tim sa Čaira zaustavljen je u drugom kolu. U prvom je eliminisao maltešku Gziru Junajted (4:0 i 1:0), a u drugom je eliminisan od izraelskog Makabija iz Tel Aviva (0:2, 2:2).
2019-20
Radnički je u sezoni 2019/2020 ponovo nastupio u kvalifikacijama za Ligu Evrope i eliminisan je u prvom kolu od estonske Flore iz Talina (0:2, 2:2). U Superligi Srbije, koja je zbog pandemije koronavirusa bila skraćena i igrano je samo 30 od predviđenih 37 kola, zauzeo je peto mesto na tabeli sa 52 osvojena boda. Nišlije su zbog skraćenja sezone ostale bez šanse da se kroz plej-of bore za novi izlazak na međunarodnu scenu. Ekipu su tokom ove sezone sa klupe predvodili Simo Krunić, Milorad Kosanović i Radoslav Batak.
